Μια κοινοτυπία που ακούγεται συχνά από τους παίκτες είναι ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτε για να αλλάξεις τα φύλλα που σου μοιράζονται.

Όλοι όσοι έχουν παίξει έστω και λίγο πόκερ το γνωρίζουν αυτό, αλλά ελάχιστοι παίζουν δείχνοντας ότι το λαμβάνουν υπ’ όψιν! Οι περισσότεροι παίκτες αρκούνται στο να παραπονιούνται για την ατυχία τους και να κλαίγονται επειδή σπάνια παίρνουν καλά φύλλα στο χέρι τους. Όταν τους έρθει επιτέλους ένα καλό χέρι, χάνουν το pot από κάποιο «τυχερό ψάρι» που έπαιξε με κακό φύλλο και του «βγήκε» η έμπνευση.

Οι σοβαροί παίκτες δεν ασχολούνται με τέτοια πράγματα. Γνωρίζουν ότι στο παιχνίδι δεν γίνεται να παίζουν μόνο όταν έρθει το καλύτερο δυνατό φύλλο και να περιμένουν να κερδίζουν πάντα. Σε αυτό το παιχνίδι πρέπει να παίζουμε τα φύλλα που μας μοιράζονται με τον καλύτερο δυνατό και αποδοτικό τρόπο πάντα. Έτσι είναι σίγουρο ότι θα κερδίζουμε σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα.

Όταν λέμε να παίζουμε τα φύλλα που μας μοιράζονται, φυσικά δεν εννοούμε πως πρέπει να μπαίνουμε σε όλα τα pot! Αντίθετα, τις περισσότερες φορές, ο καλύτερος τρόπος να παίξουμε τα φύλλα μας είναι πηγαίνοντας πάσο. Όταν ξέρουμε πως θα χάσουμε πρέπει να πάμε πάσο, περιορίζοντας τις απώλειες μας όσο περισσότερο γίνεται. Ακόμα κι αν δούμε τον αντίπαλο να μας κερδίζει ένα pot από καθαρή τύχη, πρέπει να χαμογελάσουμε ευγενικά και να μην χάσουμε την ψυχραιμία μας. Φυσικά και όταν κερδίζουμε ένα pot, πρέπει να θυμόμαστε πάντα ότι τώρα σταθήκαμε τυχεροί και ότι δεν γίναμε ξαφνικά ανίκητοι!

Το μερίδιό μας στην τύχη

Είναι προφανές ότι κάποτε όλοι θα σταθούμε τυχεροί και κάποτε άτυχοι. Αυτό το ξέρουμε όλοι. Πρέπει όμως να θυμόμαστε ότι σε βάθος χρόνου η τύχη παίζει ελάχιστο ρόλο στο πόκερ.

Ο Gus Hansen ρωτήθηκε κάποτε από ένα δημοσιογράφο τι ρόλο έπαιζε η τύχη στο παιχνίδι του. Απάντησε ότι για μια οποιαδήποτε τυχαία ημέρα, η τύχη ευθυνόταν για το 90% των αποτελεσμάτων του. Μέσα σε ένα μήνα, την υπολόγιζε σε 10-15% του συνολικού του αποτελέσματος και σε έναν χρόνο θεωρούσε ότι παίζει ρόλο μικρότερο από 5%.

Είναι αλήθεια! Όλοι οι επαγγελματίες παίκτες λειτουργούν με δεδομένο ότι η τύχη θα κάνει τους κύκλους της και σε βάθος χρόνου η ικανότητα είναι αυτή που θα θριαμβεύσει. Αν δεν ίσχυε κάτι τέτοιο, δεν θα υπήρχαν επαγγελματίες.

Δεν υπάρχουν επαγγελματίες παίκτες στα ζάρια ή στη ρουλέτα (ακόμη κι αν υπάρχουν κάποια βιβλία που ισχυρίζονται ψευδώς ότι μπορούν να διδάξουν τους παίκτες πώς να γίνουν επαγγελματίες). Δεν μπορούν να υπάρξουν επαγγελματίες επειδή η μαθηματική φύση των παιχνιδιών αυτών δεν το επιτρέπει.

Η μαθηματική αλήθεια

Η αλήθεια που κρύβεται πίσω από τα μαθηματικά του πόκερ είναι σαφώς πιο ενδιαφέρουσα από αυτήν πίσω από τη ρουλέτα. Μια αλήθεια είναι πως πράγματι κάποιοι συγκεκριμένοι άνθρωποι στάθηκαν τυχερότεροι από τους περισσότερους και κάποιοι άλλοι στάθηκαν λιγότερο τυχεροί από το μέσο όρο.

Ο αόριστος χρόνος χρησιμοποιήθηκε παραπάνω για κάποιον λόγο! Αυτό γιατί όσο αυξάνονται τα χέρια που παίζει ο κάθε παίκτης, τόσο μειώνεται ο ρόλος της τύχης του. Ο ρόλος της δεν εκμηδενίζεται ποτέ, αλλά η ουσία και τα τελικά κέρδη ή ζημίες του παίκτη δεν εξαρτώνται από αυτήν.

Ας υποθέσουμε ότι υπήρχε μια μακροχρόνια κατανομή όλων των αποτελεσμάτων, όλων των πιθανών χεριών από όλες τις πιθανές θέσεις του παίκτη. Αυτή η κατανομή θα περιείχε μια σειρά από απίστευτα χέρια, αποτελέσματα και ανατροπές. Αλλά είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα προσέγγιζε μια κανονική κατανομή, σε σχήμα καμπάνας.

Τα άσχημα χέρια που συνήθως χάνουν δεν θα παιζόταν συχνά και θα τοποθετούνταν στο αριστερό μέρος της κατανομής. Τα καλά χέρια επίσης θα ήταν σπάνια και θα τοποθετούνταν στο δεξί μέρος της κατανομής.

Τα μεσαία χέρια θα ήταν σαφώς πιο συνηθισμένα και θα τοποθετούνταν στο μέσο της κατανομής. Το γνωστό ως "computer hand" (Q-6 διαφορετικού χρώματος) ονομάστηκε έτσι μετά από πειράματα με έναν υπολογιστή που μοίραζε ασταμάτητα τυχαία χέρια.

Όλοι θα μοιράζονται χέρια από αυτήν την κατανομή κάθε φορά που κάθονται σε ένα τραπέζι και, θεωρητικά, όλοι θα πάρουν τελικά τα ίδια χέρια. Στην πραγματικότητα, για να συμβεί φυσικά αυτό, πρέπει να παιχτεί ένας άπειρος αριθμός από χέρια. Ειλικρινά, κανείς δεν έχει το χρόνο να περιμένει να συμβεί αυτό!

Η κατανομή της τύχης

Φτάνουμε λοιπόν στο πιο ενδιαφέρον κομμάτι του συλλογισμού: Η πιθανή κατανομή του παράγοντα «τύχη» για κάθε παίκτη θα ήταν επίσης μια κανονική κατανομή και, αν τη σχεδιάζαμε, θα ανακαλύπταμε ότι κάποιοι παίκτες είναι κάτω από το μέσο όρο και κάποιοι άλλοι είναι πάνω. Ελάχιστοι μάλιστα θα είναι μακριά από το μέσο όρο, είτε προς το τυχερό κομμάτι, είτε προς το άτυχο.

Κάποιοι μπορεί να δέχονται δύσκολα το παραπάνω συμπέρασμα, ότι δηλαδή κάποιοι παίκτες θα είναι οριστικά πιο τυχεροί και κάποιοι άλλοι θα είναι καθαρά πιο άτυχοι στο πόκερ. Όμως δεν γίνεται αλλιώς, έτσι είναι η ζωή! Κάποιοι άνθρωποι χτυπιούνται από φορτηγά ή από κεραυνό, ή αρρωσταίνουν. Κάποιος θα έχει την ατυχία να ζει στο σπίτι που θα καταρρεύσει από σεισμό, ενώ κάποιος άλλος θα έχει την τύχη να κερδίσει το λαχείο!

Άρα ναι, πρέπει να παίζουμε τα χέρια που θα μας μοιραστούν και πρέπει να το κάνουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Δεν ωφελεί να κλαιγόμαστε για την ατυχία μας, επειδή αυτό δεν αλλάζει τίποτα. Σίγουρα όχι προς το καλύτερο.

Τα φύλλα δεν έχουν μνήμη

Μερικές φορές θα βρεθούμε σε παρατεταμένη περίοδο ατυχίας. Θα χάσουμε τα μεγαλύτερα pot, κρατώντας πολύ δυνατά χέρια από άσχετους που έπαιξαν και τους «βγήκε». Η ατυχία μπορεί να συνεχίσει να μας κυνηγάει για μήνες ολόκληρους. Ναι λοιπόν, σταθήκαμε άτυχοι. Τα χαρτιά όμως δεν έχουν μνήμη. Δεν ξέρουν αν η τύχη μας έχει γυρίσει την πλάτη στο προηγούμενο χέρι, βράδυ ή μήνα. Πάντα, κάθε φορά που μας μοιράζεται ένα χέρι, οι πιθανότητες είναι να μας μοιραστεί ένα μεσαίο χέρι από την κατανομή. Η αναμενόμενη τύχη μας απόψε είναι κάπου στο μέσο όρο της αντίστοιχης κατανομής «τύχης». Ότι κι αν έγινε στο παρελθόν, δεν αλλάζει αυτό που πρέπει να περιμένουμε στο μέλλον.