Η έννοια των satellite εφευρέθηκε τη δεκαετία του 1970 από τον Eric Drache, στην προσπάθεια του να προσελκύσει περισσότερους παίκτες στο main event του WSOP. Σήμερα τα satellite έχουν καθιερωθεί για online και για offline events και κάθε συχνός παίκτης τουρνουά έχει συμμετάσχει σε κάποια από αυτά.

Τα satellite τουρνουά είναι “προκριματικά” τουρνουά που διοχετεύουν έναν αριθμό παικτών σε τουρνουά με μεγαλύτερα κέρδη. Δίνουν έτσι την ευκαιρία στους παίκτες να προκριθούν σε μεγάλα live ή online τουρνουά και να διεκδικούν μεγάλα χρηματικά ποσά, με ένα σχετικά μικρό αντίτιμο.

Διαφορετική φιλοσοφία

Υπάρχει μια μικρή αλλά πολύ σημαντική διαφορά στη στρατηγική προσέγγιση μας απέναντι στα satellite. Σε αντίθεση με τα κανονικά MTT τουρνουά, εδώ ο παίκτης δε χρειάζεται να κερδίσει το τουρνουά. Όταν περάσει το bubble, όλοι οι παίκτες που απομένουν ανακυρήσσονται νικητές και λαμβάνουν το ίδιο έπαθλο. Για αυτό το λόγο είναι άκρως απαραίτητο να γνωρίζει πόσες θέσεις υπάρχουν που κερδίζουν. Αν υπάρχουν 10 θέσεις που κερδίζουν δεν έχει καμία σημασία αν ο παίκτης βρίσκεται στη 10η ή στην 1η θέση μόλις περάσει το bubble, αφού όλοι προκρίνονται.

Αρχικά στάδια στα satellites

Στην αρχή ενός satellite τουρνουά, η καλύτερη στρατηγική είναι το συνετό παιχνίδι. Ένα σφικτό ξεκίνημα χωρίς μεγάλα πονταρίσματα στα flop και αξιολογώντας τους αντιπάλους είναι το πιο πιθανό να αποφέρει καρπούς. Ο παίκτης που θα ακολουθήσει αυτήν τη στρατηγική θα βρεθεί σε πλεονεκτική θέση όταν αρχίσουν να μεγαλώνουν τα blind και θα χρειαστεί να “κλέβει” για να διατηρήσει το μέσο αριθμό μαρκών του τουρνουά. Αν το καταφέρει αυτό, θα είναι σχετικά άνετος καθώς το τουρνουά θα προχωράει και θα πλησιάζει το bubble.

Τελευταία στάδια του τουρνουά

Οι παίκτες που έχουν αρκετές (αλλά όχι πάρα πολλές) μάρκες στην κατοχή τους λίγο πρίν το bubble, έχουν ένα σχετικά εύκολο έργο. Για να στεφθούν νικητές, αρκεί να παραμένουν διακριτικά στη θέση τους και να πηγαίνουν πάσο. Αυτή είναι μία από τις λίγες φορές που θα πρέπει να σκεφτούν να πάνε πάσο ακόμη και με πολύ ισχυρούς συνδυασμούς. Για παράδειγμα, αν ένας παίκτης έχει περίπου το μέσο αριθμό μαρκών στο τουρνουά, έχει Άσσους και έχουν σειρά μετά από αυτόν 2 από τα μεγαλύτερα stack του τουρνουά, είναι καλύτερα να πάει απλά πάσο. Πηγαίνοντας πάσο το χέρι του θα κερδίσει σχεδόν σίγουρα. Αν όμως βάλει τις μάρκες του στο τραπέζι, ακόμα και με τους Άσσους, διατρέχει τον κίνδυνο να βγει από το παιχνίδι.

Αντίθετα, οι παίκτες που βρίσκονται σε επικίνδυνη θέση, με λίγες μάρκες σε αυτό το σημείο, έχουν ένα πολύ δυσκολότερο έργο. Το μόνο που θα πρέπει να τους απασχολεί είναι πώς να κρατήσουν τις μάρκες τους ασφαλείς. Για να το πετύχουν αυτό θα πρέπει αναγκαστικά να ρισκάρουν, ισορροπώντας μεταξύ της ανάγκης για συντηρητικό παιχνίδι και της υποχρέωσης να “πιέσουν” στα σωστά σημεία για να αποφύγουν τη φθορά από τα blind. Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να δράσουν αποφασιστικά, πρωτού οι μάρκες τους φτάσουν σε οριακό επίπεδο. Γιατί αν συμβεί αυτό, δε θα μπορούν να ανταγωνιστούν παίκτες με πολλές μάρκες που θα έχουν την πολυτέλεια να χάσουν ένα μέρος τους και θα βιάζονται να τελειώσουν το τουρνουά.

Περισσότερα blogs στρατηγικής από τον poker blogger θα βρείτε εδώ.