Σαν τις Βρυξέλλες δεν έχει. Τι Bellagio και Rio Hotel & Casino λέμε; Το πόκερ που παίζεται στην πρωτεύουσα του Βελγίου δεν έχει προηγούμενο. Και δεν μιλάμε μόνο για τα μεγαλύτερα stakes στον πλανήτη που, εκτός από χρήματα είναι και οι ίδιες οι ανθρώπινες ζωές. Έχουμε να κάνουμε και με τους πιο αιμοσταγείς high rollers, παίκτες μπροστά στους οποίους ο Phil Ivey μοιάζει με καθαρογραμμένο πίνακα συναισθημάτων, έτοιμο να προδώσει ανά πάσα στιγμή τα φύλλα που κρατάει.

Ξαφνικά οι καρχαρίες των Ευρωπαϊκών τραπεζιών πληροφορήθηκαν ότι ένας νέος παίκτης έρχεται στο τραπέζι. Αλέξης Τσίπρας, λέει, ταλαντούχος ίσως αλλά αρχάριος. Τα πρόσωπά τους έλαμψαν από ικανοποίηση. Το φρέσκο αίμα στα high stakes είναι πάντα καλοδεχούμενο αφού οι πολύπειροι Ευρωπαίοι grinders πάντα αναζητούν το επόμενο θύμα τους.

Ο συγκεκριμένος βέβαια ήρθε να παίξει short stacked (αφού το χρήμα είναι λιγοστό), αλλά από ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα. Άλλωστε το παιχνίδι στις Βρυξέλλες μοιάζει με εκείνο των παλιών ταινιών γουέστερν όπου μπορεί να καθόσουν με ένα συγκεκριμένο ποσό στο τραπέζι του σαλούν, ο αντίπαλός σου όμως αν ήθελε μπορούσε να κάνει raise το σπίτι σου ολόκληρο κι εσύ απλά να χάσεις. Στην πραγματικότητα ακόμη χειρότερο, αφού το σπίτι δεν ανήκει καν στον Τσίπρα αλλά σε 10 εκατομμύρια Έλληνες που βρίσκονται απλά στο rail.

Short stacked και staked λοιπόν ο Τσίπρας έκατσε λοιπόν στο τραπέζι με μερικές μάρκες και ένα όνειρο: Να μπορέσει να περάσει τη μεγάλη μπλόφα στους «επαγγελματίες» Ευρωπαίους και να τους κερδίσει μετά από χρόνια καρπαζιάς. Για πέντε μήνες, το παιχνίδι συνεχιζόταν αργά αλλά σταθερά υπέρ των Ευρωπαίων, με τον Αλέξη να μειώνει σημαντικά το stack του μην μπορώντας να υπερασπιστεί τα blinds του. Εκεί κάπου λοιπόν, παίχτηκε η καταλυτική παρτίδα:

Τσίπρας: Q J

Μέρκελ: 8 9

Το board στο river έδειχνε 5 6 7 8 2. Η Μέρκελ με κέντα στο εννιά πόνταρε δυνατά και ο Αλέξης, προσπαθώντας να κάνει represent 9-10, έπαιξε σχεδόν all-in. Πήγε να περάσει τη μπλόφα με κάθε τρόπο – στάση πληρωμών, δημοψήφισμα, ό,τι φανταστεί ο νους σου. Γενναίος, δε λέω, μαζί όμως και απίστευτα αφελής.

Το pot ήταν ήδη μεγάλο και η Μέρκελ δεν ήταν καν κοντά στο να μπει all-in μετά το ποντάρισμα του Τσίπρα. Η απόφαση για εκείνη δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολη – αν άφηνε τον Αλέξη να περάσει τη μπλόφα του και να τη δείξει, το image της θα είχε πάθει μεγάλη ζημιά. Αν έκανε call και έχανε, οι μάρκες που θα προσέφερε θα ήταν μεγάλης αξίας, όμως είχε το προνόμιο να συνεχίσει και, αν χρειαστεί, να κάνει ακόμα και reload.

Τα λάθη του Έλληνα Πρωθυπουργού είναι ξεκάθαρα σε έναν παίκτη πόκερ. Δεν μπορείς να μπλοφάρεις έναν καλό παίκτη όταν αυτός έχει λεφτά και σε διαβάζει καλά. Πόσο μάλλον όταν έχει ούτως ή άλλως ένα πολύ δυνατό φύλλο. Ο Αλέξης έχει πολλά ψωμιά ακόμα να φάει μέχρι να μάθει να παίζει καλά. Προς το παρόν, έκαψε σχεδόν όλο του το bankroll και οι stakers είναι δύσκολο να τον εμπιστευτούν περαιτέρω.

Το μόνο καλό σε όλη την υπόθεση είναι πως όλοι κατάλαβαν πια πως η Γερμανία δεν πηγαίνει εύκολα πάσο. Ας ευχηθούμε ο Πρωθυπουργός να εκμεταλλευτεί αυτό το γεγονός και στην επόμενη μεγάλη παρτίδα να κρατά τα nuts, μπας και αλλάξει η ροή του παιχνιδιού. Μέχρι τότε, είναι στη διακριτική ευχέρεια του καθενός αν θα του εμπιστευτεί ένα στακάρισμα ξανά στο μέλλον.